Ga naar inhoud

‘Elke keer als ik dankjewel hoor, krijg ik kippenvel’

‘Elke keer als ik dankjewel hoor, krijg ik kippenvel’

Senada Dzaferovic, trajectbegeleider bij Expertise Team Financiën

 

Dagelijks werken de partners van het NPRZ om het op Zuid beter te maken voor de huidige en de nieuwe bewoners. Deze serie portretteert de mensen die zich inzetten voor een sterker Zuid. Deze keer: Senada Dzaferovic, trajectbegeleider bij het Expertise Team Financiën (ETF) in het gebied Feijenoord.

‘Neem al je post mee, zeg ik tegen de jongeren tijdens het intake-gesprek. Een week later komen ze ermee aan. Stapels enveloppen. Zákken vol. Het gros ongeopend. En dan beginnen we, brief voor brief. De vraag ‘waarom’ stel ik niet, die maakt ze alleen maar zenuwachtig. Eerst orde scheppen.’
Senada Dzaferovic is trajectbegeleider bij het Expertise Team Financiën. Ze helpt jongeren de eerste stap te nemen richting een schuldvrije toekomst. ‘Ik maak een schuldoverzicht en stel een budgetplan op, waar de Kredietbank mee kan werken. Ondertussen kijk ik verder dan de cijfers: wat speelt er nog meer in iemands leven?’

Uit huis gezet
Dzaferovic ziet zo’n zes, zeven jongeren per dag. Hun geldproblemen zijn vergelijkbaar, maar de verhalen erachter compleet verschillend. ‘Bij verreweg de meeste jongeren die ik zie, spelen er problemen op de achtergrond. Die krijg je niet tijdens het eerste gesprek te horen.’ Ze vertelt over een jongen van 19, die al drie jaar niet meer naar school gaat, een uitkering heeft aangevraagd en, door alle aanmaningen die in de bus vallen, ruzie heeft met zijn ouders. ‘Na enig doorvragen blijkt het thuis zo hoog opgelopen dat de vader van deze jongen hem uit huis heeft gezet, waardoor hij nu al weken in een auto slaapt. Zie vanuit die omstandigheden je leven maar weer op de rails te krijgen.’

Perspectief
De meeste klanten schreeuwen om hulp, zegt Dzaferovic. ‘Ze openen hun brieven niet, omdat ze er gewoon bang voor zijn. En dat komt omdat ze emotioneel uitgeput zijn. Als ik dáár de oorzaak van weet te achterhalen, kan ik ze écht helpen. Zoals de autoslaper. Tijdens elk gesprek kwam er meer informatie los. Voor hem heb ik het Jongerenloket gebeld. Inmiddels is Centraal Onthaal (voor dakloze jongeren, red.) aan het kijken wat ze voor hem kunnen betekenen. Ook heb ik hem aangemeld bij het Jongeren Perspectief Fonds, waar voor hem een persoonlijk perspectiefplan wordt gemaakt. Waardoor hij straks, als de schulden zijn afgelost, op een positieve manier verder kan.’

In de genen
Dzaferovic woont en werkt al bijna dertig jaar op Rotterdam-Zuid. In 1992 kwam ze vanuit Bosnië naar Rotterdam. De eerste nacht in Rotterdam spendeerde ze in de flat, waar ze toevallig genoeg elke dag op uitkijkt vanaf haar werkplek. ‘Ik ben nooit meer weggegaan uit Zuid.’ Nu werkt Dzaferovic anderhalf jaar als trajectbegeleider, maar ze zit al vijftien jaar in de hoek van het jongerenwerk, coaching en begeleiding. ‘Ik heb een project gedaan voor Zadkine, om voortijdig schoolverlaters weer op de rails te krijgen, ik heb voor een reïntegratiebedrijf gewerkt en ben jobcoach geweest. Mensen helpen is iets wat in mijn genen zit. Elke jongere die aan mijn tafel plaatsneemt, geeft mij de energie en de motivatie om aan de slag te gaan.’

Dankbare baan
Sommige verhalen gaan Dzaferovic extra aan het hart. Zoals die ene jongen, die rekeningen had lopen bij álle banken die er in Nederland bestaan. ‘Hij had tientallen pasjes in zijn portemonnee. ‘Om geld opzij te leggen,’ zei hij steeds. Langzaam maar zeker kwam ik erachter dat deze jongen een persoonlijkheidsstoornis heeft. Dat er geen passend traject voor hem is, raakt mij heel erg.’ Dzaferovic valt even stil. ‘Ik denk nog steeds vaak aan hem.’ Gelukkig lukt het meestal wél om iemand verder te helpen. ‘Laatst nog, een jonge moeder zonder werk, en oplopende rekeningen. Ze zat hier in tranen, maar ik zei: kom op, we pakken het aan. Een paar weken kwam ze hier binnenlopen met een big smile. Het is een ontzettend leuke, dankbare baan. Dat ik iets kan betekenen voor een ander, dat maakt mij heel gelukkig. Elke keer als die ‘dankjewel’ wordt uitgesproken door een klant, krijg ik kippenvel.’