Dagelijks werken de partners van het NPRZ om het op Zuid beter te maken voor de huidige en de nieuwe bewoners. Deze serie portretteert de mensen die zich inzetten voor een sterker Zuid. Deze keer: Mohamed Mbarki, conceptontwikkelaar van het Maas College, Tulp Training en Extern.pro.

Aan het Zuidplein, in een pand waar eerst Woonstad kantoor hield, loopt Mohamed Mbarki met een beker koffie door de gangen. Onderweg naar zijn kantoor, passeren we klaslokalen met leerlingen, maar ook teksten als: ‘Laat je reis niet bepalen door je bagage!’ en ‘If you can dream it, you can do it!’
Wie deze citaten afdoet als holle frasen of cliché’s, moet Mbarki maar eens vragen naar zijn verhaal. Naar hoe hij opgroeide in een gezin met zeven kinderen en ouders die alleen Arabisch spraken. Hoe hij van vmbo naar mbo naar hbo ging, geschorst werd maar alsnog zijn diploma haalde, en uiteindelijk zélf een opleidingsinstituut opzette op Rotterdam-Zuid: het Maas College, dat verkorte mbo-opleidingen op niveau 3 of 4 biedt. Ook de Tulp Trainingen en Extern.pro zijn initiatieven van Mbarki.

Achterstand
‘Mijn ouders spraken geen Nederlands, nog altijd niet,’ vertelt Mbarki, wanneer hij heeft plaatsgenomen in een van de fauteuils in zijn kantoor. ‘Dat ze het nooit geleerd hebben, kun je ze niet kwalijk nemen: mijn vader werkte full time in de fabriek van Provimi, mijn moeder had haar handen vol aan zeven kinderen. Maar het maakte de dingen er niet simpeler op: een afspraak maken bij de dokter of post van school of de belastingdienst lezen was altijd gedoe. Als kind zet het je op een achterstand. Ik leerde pas Nederlands spreken toen ik naar school ging. Nog steeds maak ik taalfouten. Daarom druk ik iedereen op het hart: zorg dat je de Nederlandse taal leert.’

Kippenvel
Ondanks zijn matige Cito-score op de basisschool, schopte Mbarki het tot het HBO. ‘Dat heb ik óók aan mijn ouders te danken,’ zegt hij. ‘Terwijl leeftijdsgenootjes ongelimiteerd buiten mochten chillen, moest ik binnenblijven. Tegen ons werd gezegd: óf je bent thuis, óf op school. Ze wilden dat ik aan mijn toekomst bouwde en niet in de búúrt kwam van een verkeerde afslag. Daar ben ik ze enorm dankbaar voor.’
Mbarki studeerde HR management aan In Holland. Wegens plagiaat werd hij een jaar geschorst, maar haalde daarna alsnog zijn diploma. Hij vervolgde zijn weg via diverse Taal- en Onderwijsprojecten en ontdekte als klassenbegeleider bij de Weekendschool zijn intrinsieke motivatie: ‘De Weekendschool laat kinderen uit achterstandswijken kennismaken met allerlei beroepsgroepen, en biedt ze daarmee een ander perspectief. De gedachte dat ik een positieve bijdrage kon leveren aan de ontwikkeling van die kinderen, gaf me kippenvel. Daar wilde ik meer mee doen.’

Verschil maken
Onderwijs en taal begonnen de rode draad te vormen in Mbarki’s werkende leven. Toen hij zijn oude HBO-schoolvriend Illeas Oufkir en oud teammanager Gerben Mesman tegenkwam, viel alles op zijn plaats. Ook zij bleken de ambitie te hebben om maatschappelijk te ondernemen. ‘We wilden alle drie iets betékenen, een verschil maken,’ vertelt Mbarki. Samen zetten ze verschillende initiatieven op in het domein onderwijs. Waaronder het Maas College, dat in 2018 de eerste leerlingen ontvangt en momenteel ruim 300 leerlingen opleidt. ‘Bijzonder aan deze opleiding is, dat mensen hier in één jaar hun MBO-papiertje kunnen halen, waarna ze aan het werk kunnen. Dat biedt perspectief voor mensen, die geen tijd hebben om nog eens vier jaar naar school te gaan. Bijvoorbeeld omdat ze al wat ouder zijn.’

Onderwijs voor iedereen
Gevraagd naar zijn persoonlijke missie en ambities, zegt Mbarki: ‘Ik wil onderwijs toegankelijk maken voor iedereen. En dan bedoel ik ook iedereen. Een analfabeet krijgt hier les met behulp van plaatjes en mondelingen overhoringen. Een dame die op elke andere MBO-opleiding werd afgewezen, omdat ze lichamelijke klachten heeft waardoor ze elk uur vijf minuutjes moet gaan liggen, was bij ons van harte welkom. Wij hebben gewoon een plekje voor haar ingericht, waar ze haar matje kan uitrollen. Zo simpel is het. Dat wij op die manier het verschil kunnen maken in iemands leven, daar ben ik dankbaar voor.’

Olievlek
Inmiddels voedt Mbarki zelf drie kinderen op, in de wijk waar hij zelf geboren is: Bloemhof. Hij heeft een goedlopende opleiding opgezet, een taal- cq inburgeringscursus en een loopbaan bureau. Eén van zijn oude docenten aan het HBO, zit nu in zijn Raad van Bestuur. What’s next? ‘Daar ben ik niet zo mee bezig. Als ik tien leerlingen heb die hun best doen en slagen, heb ik tien ambassadeurs voor het onderwijs. Zij inspireren anderen om ook hun kansen te grijpen, naar school te gaan en wat van hun leven te maken. Zo krijg je een olievlek. Dát is succes. Opschalen om het opschalen, dat vind ik niet interessant.’