Dagelijks werken de partners van het NPRZ om het op Zuid beter te maken voor de huidige en de nieuwe bewoners. Deze serie portretteert de mensen die zich inzetten voor een sterker Zuid. Deze keer: Kees Arons, docent horeca op Zadkine Startcollege in Vreewijk.

Ruim 24 jaar lang had Kees Arons zijn eigen café op de Beijerlandselaan. Daarvóór was hij jongerenwerker. Sinds 2006 heeft hij een baan waarin hij beide werelden – horeca én het werken met jongeren - combineert. ‘Ik geef horeca-lessen aan mensen die om de één of andere reden nog geen schooldiploma hebben behaald. Bij mij in de keuken krijgen ze onderwijs voor ’t echie, zoals ik dat noem: ze maken eten klaar voor hun medestudenten, zodat die in de kantine een lekker broodje of soep kunnen kopen. Deze formule werkt twee kanten op. De ene groep leerlingen doet werkervaring op, de andere kan tegen bodemprijzen een gezonde maaltijd krijgen op school.’
Zadkine Startcollege is er voor jongeren vanaf 16 jaar, die ergens gedurende hun schooltraject zijn vastgelopen. Arons somt op: ‘Denk aan jongeren die twee jaar op de bank hebben gelegen. Die jong moeder zijn geworden. Die nooit goed zijn geweest in rekenen en taal. Die ergens een verkeerde afslag hebben genomen. Of die net in Nederland zijn en helemaal opnieuw beginnen. Bij ons doen ze binnen één jaar examen op mbo1-niveau, waarna ze kunnen doorstromen naar mbo2, of aan het werk kunnen.’ Het Startcollege kent een zestal opleidingen, waarvan de opleiding Assistent Horeca er één is. ‘Wij stomen jongeren klaar voor een toekomst in de horeca of de voedingsindustrie.’

Succesjes benoemen
Start met succes, is het credo dat Arons handhaaft. ‘Veel van onze leerlingen horen hun hele leven al waar ze níet goed in zijn. Wij draaien het om. We kijken naar wat iemand wél kan, en werken van daaruit verder. Dat betekent dat we heel scherp zijn op de succesjes die leerlingen boeken, en dat we die constant benoemen en benadrukken.’
Dat alles ‘voor het echie’ is, helpt daarbij, denkt Arons. ‘Als je een saucijzenbroodje maakt dat iemand écht gaat opeten, dan móet je wel je best doen. En als je ervaart dat mensen je werk waarderen en ervan genieten, stimuleert dat enorm. Dat heb je niet als je de eerste drie maanden alleen maar uien mag snijden, zoals bij andere opleidingen. Natuurlijk ga je ook weleens op je bek. Maar dan helpen we je om weer op te staan.’

Zingeving
Omdat Arons zelf in Vreewijk woont, rijdt hij elke dag met de fiets naar zijn werk. ‘Vijf minuutjes en ik ben er.’ Hij heeft ook aan de noordoever van de Maas gewoond, maar verkiest Zuid toch boven Noord: ‘Het is hier iets kleinschaliger, gemoedelijker. Mensen kennen mekaar.’
Gevraagd naar zijn bijdrage aan de verbetering van Zuid, antwoordt hij: ‘Met mijn werk bied ik mensen de mogelijkheid om iets van hun leven te gaan maken. Een paar jaar geleden had ik een Brazliaanse jongen in de klas, die slecht Nederlands sprak, maar heel gedreven was. Hij had een doel voor ogen en was bereid om elke hobbel die hij op zijn weg tegenkwam, te nemen. Nu is hij bedrijfsleider bij Brasilbinkie Rodizio op de Westblaak, en biedt hij stageplaatsen aan voor leerlingen van onze opleiding. Zulke verhalen geven mij een gevoel van zingeving, van iets betekenen voor een ander.’

100 maaltijden
Over iets betekenen voor een ander gesproken. Arons en zijn leerlingen hebben, in samenwerking met Humanitas, een bijzonder project opgezet. Ten tijde van dit interview is in Nederland het dagelijks leven lamgelegd door de Coronacrisis. Hierdoor zijn, ook in Vreewijk, talloze bewoners ineens op zichzelf aangewezen. ‘Familieleden en vrijwilligers die regelmatig langskwamen of boodschappen deden, blijven noodgedwongen weg,’ weet Arons. ‘Hierdoor zijn er mensen in acute nood gekomen. Dus hebben wij gedacht: wij hebben een grote keuken, we hebben docenten en leerlingen. Laten wij die wijkbewoners een maaltijd bezorgen. Dus maken we nu vijf dagen per week honderd maaltijden klaar, die door Humanitas rondbrengt.’

Solidariteit
Wat er vandaag op het menu staat? Vegetarische wraps. Gisteren was het kipkerrie, morgen andijviestamppot. Arons: ‘Het is geweldig om te zien met hoeveel liefde de leerlingen meewerken. De meeste komen het liefst elke dag meekoken. Dat kan niet, want vanwege de veiligheidsmaatregelen mogen er maar zes leerlingen tegelijk in de keuken. Daarom hebben we een wachtlijst en worden de kookbeurten gerouleerd. Het laat zien dat deze leerlingen het mooi vinden om iets voor een ander te doen. Dat is natuurlijk precies de mentaliteit die je nodig hebt als je succes wilt hebben in de horeca: je moet er blij van worden om anderen blij te maken. Maar ik vind het ook typerend voor Zuid. Want vergis je niet: juist hier is de solidariteit heel hoog.’