Zuid is steeds meer een geliefde woonplek. Huidige bewoners verhuizen steeds minder de wijk uit als ze het beter kregen en nieuwe bewoners weten Zuid inmiddels goed te vinden. In de serie 'Bewoners op Zuid' vertellen nieuwe en oude Zuiderlingen hun woonverhaal. Dit keer Cristina en Giuseppe die twee woningen in Oud-Charlois samenvoegden en zo hun droomwoning maakten.

Cristina en Giuseppe ontmoetten elkaar in Oud-Charlois, bij kunstenaarsterrein B.A.D. Ze werden verliefd op elkaar, én op de wijk. Ze verruilden hun beider huurwoningen voor hun eerste woning samen. En ook al verkasten ze vier keer, van huur naar antikraak, de wijk gingen ze niet meer uit. Ook niet toen ze na een aantal jaren een koopwoning zochten, en die maar niet konden vinden.
Giuseppe: ‘We waren op reis, toen vrienden uit de buurt ons belden: aan de overkant van onze straat stond een huis te koop! Op dat moment waren we al meer dan drie jaar aan het zoeken en was de moed al meerdere malen in onze schoenen gezakt: Oud-Charlois was hot geworden, daar hadden we nota bene zelf aan meegewerkt. En nu waren alle goede woningen al vergeven, dat gevoel hadden we: dat we te laat waren. En toen kwam dit huis voorbij. Het waren er eigenlijk twee, een bovenwoning van twee verdiepingen en een benedenwoninkje met tuin. Ze zouden samengevoegd kunnen worden tot één. Het had voldoende ruimte om op de begane grond een werkruimte te creëren en om op de bovenste twee verdiepingen te wonen. We hebben meteen 30% boven de vraagprijs geboden. Dat had effect: het was van ons!’

Verbouwing
Giuseppe en Cristina vertellen hun verhaal aan de keukentafel in hun riante woonkeuken op de eerste verdieping van hun samengevoegde huis. Sinds een week kunnen ze hier koken, na ruim een jaar lang verbouwen. ‘Ruim een jaar hebben we beneden gewoond, en gekookt aan een aftands keukentje, om de bovenverdiepingen af te maken. Nu gaan we het omdraaien,’ vertelt Giuseppe, met zijn tweejarige dochter op schoot. Het samenvoegen van twee woningen, is volgens de twee creatieven niet zo moeilijk. ‘Je ziet eigenlijk in één oogopslag waar de doorbraak moet komen,’ aldus Cristina, die een achtergrond in de architectuur heeft en zelf een ontwerp uitwerkte op tekening. ‘Het huis was nogal hokkerig ingedeeld. We haalden tussenwandjes weg en plaatsten extra ramen, waardoor we zeeën van licht en ruimte creëerden. Wat veel lastiger was, was het samenvoegen van die dingen die je niet ziet: de infrastructuur ónder de vloer en achter de muren. Leidingen en bekabeling, het was een grote chaos. Het heeft ons tien maanden gekost om daar orde in te scheppen.’

Subsidie
‘Dat het pand in slechte staat was, wisten we toen we het kochten.,’ vertelt Giuseppe. ‘Toch kwamen er tijdens het strippen allerlei onaangename verrassingen tevoorschijn, waar we niet op hadden gerekend. Verrassingen die tijd kosten, en geld. Geld dat we niet direct hadden liggen. Maar ja, een goede afvoer is best essentieel, net als je elektriciteit. Daarvan kun je niet zeggen: dat doen we volgend jaar.’ Dat het stel ontdekte dat je subsidie van gemeente Rotterdam kunt krijgen als je in deze wijk twee woningen samenvoegt, hielp. ‘Samenvoegcoach Marlies Reinders heeft ons in dit traject geadviseerd en ondersteund. We hebben 35.000 euro toegezegd gekregen, om in de verbouwing te stoppen.’
Bovendien besloot het stel zoveel mogelijk zélf te doen, om geld uit te sparen. De skills die Giuseppe als kunstenaar heeft, kwamen daarbij goed van pas.

Moed verzamelen
Het resultaat mag er zijn. Giuseppe en Cristina hebben een royaal en licht woonhuis gecreëerd in de buurt die wat hen betreft alles heeft: interessante art spaces, tal van bevriende kunstenaars en ontwerpers in de buurt, buren die er ook wat van willen maken en kinderen die vrolijk op straat spelen. ‘Alleen een goed café ontbreekt nog,’ lacht Cristina, ‘Maar met de veranderende populatie hier in Oud-Charlois, zal dat vanzelf wel goedkomen.’
Over een half jaar, zo is de planning, kan het stel ook aan huis werken. Want dan hopen Giuseppe en Cristina hun work space op de begane grond af te hebben. ‘Ik ben nog even moed aan het verzamelen,’ geeft Giuseppe toe. ‘Want de verbouwing valt me niet helemaal mee. Maar ik weet ook: nog even doorzetten, en dan hebben we gewoon dat huis waarvan we droomden, in de wijk waar we ons thuis voelen.’